Η αγάπη της μαμάς μετριέται σε τάπερ!

Μέχρι τα 18 το θεωρείς δεδομένο. Επιστρέφοντας από το σχολείο το χειμώνα και την παραλία το καλοκαίρι, η κλασική ελληνίδα μάνα είναι εκεί και σε περιμένει. Να στρώσει τραπέζι, να ζεστάνει το φαΐ, να το σερβίρει, να φέρει ψωμί, να κόψει σαλάτα, να γκρινιάξει (γιατί πάλι δεν έφαγες). Και εννοείται, να μαζέψει τα πιάτα. Και να τα πλύνει. Προφανέστατα, μέχρι τη στιγμή της αποφοίτησης από το λύκειο, η μόνη επαφή με την κουζίνα της μανούλας περιορίζεται στο (κολοσσιαίας σημασίας) ερώτημα «Τι θα φάμε σήμερα;» - συχνά συνοδευόμενο από ένα «Πάλι;» έντονης δυσαρέσκειας και αποδοκιμασίας. 

Είναι επίσης προφανές πως οι δικές σου μαγειρικές ικανότητες περιορίζονται στην άψογη Παρασκευή τοστ, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Γιατί πλέον είσαι φοιτήτρια στη Θε (και για τους τυχερούς) Ξε-σσαλονίκη. Η κουζίνα της μαμάς απέχει χιλιόμετρα αλλά δε σε νοιάζει. Γιατί η Σαλονίκη έχει μπουγάτσα (με κρέμα για με τυρί), σουβλάκια (σε πίτα για σε ψωμάκι), έχει Χατζή, έχει Τερκενλή, έχει το Χάλαρο και το Κουρδιστό Γουρούνι που τα σπάει. Κι όταν καταφθάνουν οι κούτες με τα τάπερ, τα μοιράζεις σε φίλους γιατί έχεις προλάβει να κανονίσεις. Άθωνος. Μοδιάνο. Τσινάρι.

Τα χρόνια περνάνε κι έχεις πια μετακομίσει στην πρωτεύουσα. Τρελή, γκαζωμένη και φιλόδοξη χτίζεις την καριέρα σου. Το πρωί. Το βράδυ τα πίνεις στο Σταυρό, στο Γκάζι, στα Εξάρχεια. Τα τάπερ της μάνας ταξιδεύουν με τα ΚΤΕΛ κι εσύ βλαστημάς γιατί δε βρίσκεις ταξί για τον Κηφισό. Κι ύστερα τα μοιράζεις στους υφιστάμενους σου στο γραφείο γιατί εσύ ζεις με σαλάτες απ’ τα Everest και βρώμικα στη Μαβίλη.

Τα χρόνια εξακολουθούν να περνάνε, η ωριμότητα σε κατακλύζει (τρομάρα σου!) κι αποφασίζεις να αναβαθμίσεις το γκομενάκι σου σε συγκάτοικο. Κι ανακαλύπτεις πως στην κουζίνα υπάρχουν κι άλλες συσκευές εκτός από το microwave. Τα δέματα της μάνας τα φέρνει πλέον η ACS και συνοδεύονται από συνταγές και συμβουλές. Μόνο που το περιεχόμενο δεν ανταποκρίνεται στα υψηλά στάνταρ γαστρονομίας που έχεις βάλει πλώρη να κατακτήσεις, οπότε τα πασάρεις σε γνωστούς, συγγενείς και τα αδέσποτα της γειτονιάς (σόρρυ μαμά).

Μπουχτίζεις, χωρίζεις κι επιστρέφεις σε παλιές, αγαπημένες συνήθειες. Δωδεκάωρα στη δουλειά και πιτόγυρα. Ώσπου ένα βράδυ γυρνάς πτώμα απ’ το μαγαζί. Και πεινάς. Ανοίγεις το ψυγείο και μετράς. Μπύρες, τεκίλα και μια εξάδα Evian. Πιάνεις τα φυλλάδια απ’ το delivery. Όχι πίτσα. Όχι σουβλάκια. Όχι κινέζικο. Ξανανοίγεις το ψυγείο. Στο βάθος ένα ταπεράκι φασολάκια. Με φέτα. Τζακ ποτ! Η αγάπη της μανούλας σου κλείνει το μάτι.